Στο νησί της Λέσβου έχει χαραχθεί, από τα πανάρχαια χρόνια, ένα εκτεταμένο πλέγμα μονοπατιών. Με σκοπό τη φυσική επικοινωνία μεταξύ των χωριών και μικρών οικισμών, την πρόσβαση στις αγροτικές περιοχές και στα βοσκοτόπια, στις εξοχικές τοποθεσίες και τους ιερούς τόπους, οι κάτοικοι του νησιού εξέλισσαν, σε κάθε ιστορική περίοδο, τις ευκολίες βατότητας και την ασφάλεια των χρηστών αυτών των «δρόμων της υπαίθρου».
Κάθε μονοπάτι, έχει δημιουργηθεί με ορισμένες καθοριστικές παραμέτρους επιλογής της πορείας του, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Η ευκολία κίνησης σε περιοχές με πυκνό δάσος ή θαμνώνες, η άνετη και ασφαλής διάσχιση σε βραχώδη εδάφη, ο κοινόχρηστος χώρος μεταξύ των ιδιοκτησιών, «υπαγόρευσαν» την οριοθέτηση των μονοπατιών. Από αυτά, άλλα λειτουργούν μέχρι σήμερα και άλλα έχουν απαξιωθεί ή φράξει, ακόμα και λησμονηθεί από τους παλιούς χρήστες, εφόσον αγρότες, κτηνοτρόφοι και προσκυνητές, εξυπηρετούνται πλέον από χωματόδρομους που αναπτύχθηκαν στην ύπαιθρο. Δυστυχώς, υπάρχουν και περιπτώσεις διάνοιξης δρόμου επί παλιών μονοπατιών, εντούτοις, σε πολλές εξοχικές τοποθεσίες του νησιού, η ανάγκη ύπαρξης μονοπατιών υπάρχει ακόμα και σήμερα, και αυτά συντηρούνται, ώστε, εκτός από τους κατοίκους - μόνιμους χρήστες, τα μονοπάτια περπατιούνται και από πεζοπόρους περιηγητές.
Ο Περιπατητικός Τουρισμός βρίσκεται σε άνθιση στη Λέσβο, χάρη στο ποικίλο φυσικό της περιβάλλον, το ενδιαφέρον φυσικό ανάγλυφο και γεωμορφολογικούς σχηματισμούς, την πλούσια χλωρίδα - πανίδα και τα μνημεία Φύσης και Πολιτισμού, που βρίσκονται διάσπαρτα σε κάθε περιοχή της.
Τα υπάρχοντα μονοπάτια είναι το βασικό υπόβαθρο για την πρόσβαση σε όλα τα παραπάνω, γιαυτό και οι κατά τόπους πολιτιστικοί και αναπτυξιακοί φορείς, η Αυτοδιοίκηση, η Πολιτεία αλλά και ιδιώτες με ενασχόληση στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, βρίσκονται σε δραστηριοποίηση για τη δημιουργία πεζοπορικών διαδρομών.
Για τους φιλοξενούμενους του νησιού, που θέλουν να το γνωρίσουν περπατώντας, οι δυνατότητες είναι πολλές. Εκτός από τα μονοπάτια, υπάρχει πυκνό δίκτυο αγροτικών και δασικών δρόμων, από τους οποίους αυτά τα μονοπάτια ξεκινούν ή μπορεί ο πεζοπόρος να τους περπατήσει ως συνδετήρια τμήματα, για να διανύσει τη δική του προγραμματισμένη πορεία.
Καθώς από περιοχή σε περιοχή της Λέσβου το τοπίο και το ανάγλυφο παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, η πεζοπορία στα μονοπάτια είναι πολλών κατηγοριών. Οι πεζοπόροι σε ζεύγη, οικογένειες, μικρές παρέες ή μεγάλες ομάδες με οδηγό, γνωρίζουν ορεινές και δύσβατες περιοχές, δασωμένες πλαγιές, περάσματα που κάποτε χρησιμοποιούσαν οι αγωγιάτες και οι υλοτόμοι, κορυφογραμμές και οροπέδια με απεριόριστη θέα, δροσερές ρεματιές, λιθόστρωτα και ξηρολιθιές του ελαιώνα ή τα ρέοντα χρώματα του καστανιώνα. Στον αστερισμό των τόσων παραδοσιακών χωριών με τις παλιές κρήνες και τις μεγαλοπρεπείς εκκλησιές, θα πρέπει να προστεθεί και το πολιτισμικό δυναμικό αρκετών αξιόλογων θέσεων, όπου οι Λέσβιοι του παρελθόντος δημιούργησαν το υπόβαθρο του τοπικού πολιτισμού. Από τα ιερά της αρχαιότητας, που έχουν αποκαλυφθεί και αναδειχτεί, ως την ταπεινή πεζούλα, από τα φροντισμένα ξωκλήσια ως τα ανοιχτά ιερά εικονοστάσια με τα σπαράγματα των απροσδιόριστων κτισμάτων που μπορεί να βρίσκονται κάτω από τα βήματα των ανυποψίαστων πεζοπόρων, από τα γιγάντια ορεινά πλατάνια μέχρι το ανεμοδαρμένο μοναχικό δεντρί, τα πάντα μιλούν στον πεζοπόρο, σε γλώσσα που γίνεται κατανοητή μόνον περπατώντας.
